Hadis No : 4544
Ravi: Müseyyeb İbnu’l-Hazn
Tanım: Ebu Talib’in ölüm anı gelince, Resulullah (sav) yanına geldi. Başucunda Ebu Cehil ile Abdullah İbnu Ebi Umeyye İbni’l-Muğire’yi buldu. “Ey Amcacığım! Bir kelimelik Lailahe illallah de! Onunla Allah indinde senin lehine şehadette bulunayım!” dedi. Ebu Cehil ve Abdullah atılarak (Ebu Talib’e): “Sen Abdulmuttalib’in dininden yüz mü çevireceksin?” diye müdahale ettiler. Resulullah (sav), (kelime-i şehadeti) ona arzetmeye devam etti. Onlar da kendi sözlerini aynen tekrara devam ettiler.
Öyle ki bu hal Ebu Talib’in son söz olarak, onlara: “Ben Abdulmuttalib’in dini üzereyim!” demesine kadar devam etti. Ebu Talib Lailahe illallah demekten kaçınmıştı. Resulullah (sav): “Yasaklanmadığı müddetçe senin için istiğfar edeceğim!” dedi. Bunun üzerine aziz ve celil olan Allah şu vahyi indirdi. (Mealen): “Akraba bile olsalar, onların cehennemlik oldukları ortaya çıktıktan sonra müşrikler hakkında Allah’tan af dilemek ne Peygmaber’e ve ne de iman edenlere uygun düşmez” (Tevbe 113). Cenab-ı Hak şu ayeti de Ebu Talib hakkında indirmiştir. (Mealen): “Sen, sevdiğin kimseyi hidayete erdiremezsin. Ancak Allah dilediğine hidayet verir. Doğru yolda olanları en iyi bilen de O’dur” (Kasas 56 ).
Kaynak: Buhari, Menakıbu’l-Ensar 40, Cenaiz 81, Tefsir, Beraet 16, Kasas 1, Eyman 19; Müslim, İman 39, (34);
Hadis No : 4545
Ravi: Ebu Sa’id
Tanım: Ebu Talib Resulullah (sav)’ın yanında zikredilmişti. “Umulur ki. Kıyamet günü şefaatim ona fayda eder de, böylece ateşten, topuklarına kadar yükselen sığ bir yere konur, yine de beyni kaynar.”
Kaynak: Buhari, Menakıbu’l-Ensar 40, Rikak 51; Müslim, İman 360, (210)
Hadis No : 4546
Ravi: Abbas
Tanım: Ey Allah’ın Resulu dedim, “amcana (istiğfarla yardım)dan seni alıkoyan nedir? O seni koruyor, senin için kafirlere kızıyordu.” “Evet!” dedi, “olacak. O ateşin sığ bir yerindedir. Eğer ben olmasaydım cehenemin en derin yerinde olacaktı.”
Kaynak: Buhari, Menakıbu’l-Ensar 40, Edeb 115, Rikak 61; Müslim, İman 357, (209)